نفت ایران تشنه‌ی پول/ چرا منابع داخلی جذب نمی‌شوند؟
یک کارشناس انرژی گفت: ما چندین سال است که همواره بدنبال جذب سرمایه داخل هستیم اما تاکنون نتیجه‌ای نداشته مگر اینکه به قدری برای سرمایه‌گذار داخلی جذابیت ایجاد شده و پرمنفعت شود که ورود کند اما تاکنون قراردادها به نوعی نبوده که سود حاصله بیش از آن چیزی باشد که از سپرده‌گذاری در بانک بدست می‌آید در نتیجه سرمایه‌گذار ریسک را تحمل نمی‌کند.
نرسی قربان در گفت‌وگو با خبرنگار اقتصادی ایلنا، درباره چالش نبود سرمایه و آینده صنعت نفت کشور اظهار داشت: آنچه مسلم است اینکه صنعت نفت به ۲۰۰ میلیارد دلار سرمایه برای توسعه نیاز ندارد که این میزان سرمایه را در اختیار نداریم.
وی درباره امکان جذب پول از بازار سرمایه و منابع داخلی گفت: جذب سرمایه از بازار داخل تاحدی امکانپذیر است اما واقع امر اینکه صنعت نفت برای توسعه و تولید و نگهداشت آن به رقم ۲۰۰ میلیارد دلار نیاز دارد؛ این رقم چیزی نیست که بتوان از منابع داخلی جذب کرد، بنابراین باید فضای بین‌الملل را به گونه‌ای تغییر دهیم که شرکت‌های بین‌المللی در حوزه انرژی و سرمایه‌گذاران خارجی علاقمند شوند که در صنعت نفت و گاز ایران سرمایه‌گذاری کنند و باتوجه به اینکه این شرکت‌ها صاحب تکنولوژی هم هستند؛ از این جهت مشکلات سریع‌تر برطرف خواهد شد.
این کارشناس حوزه انرژی گفت: تنها روزنه‌ای که می‌توان این صنعت را از شرایط کنونی و بدتر شدن اوضاع نجات داد جذب سرمایه از خارج از کشور است، در غیر این صورت با تدوام همین روال و امید بستن به سرمایه‌های داخلی؛ گشایشی ایجاد نمی‌شود، بنابراین راه به جایی نخواهیم برد.
وی تاکید کرد: صنعت نفت و گاز تنها صنعتی است که در صورت مهیا بودن شرایط به لحاظ تعامل بین‌المللی؛ برای سرمایه‌گذار خارجی جذاب است و حاضرند ورود کنند، زیرا پولی که از سرمایه‌گذار داخلی بدست می‌آید را تنها می‌توان در بخش کوچکی از نفت بکار گرفت، پول و اعتبار دولت نیز باید برای درمان و آموزش بکار گرفته شود، پول نفت باید از جایی غیر از دولت و درواقع از منابع خارجی تامین شود.
قربان درباره آینده صنعت نفت کشور در صورت تداوم وضع موجود به لحاظ جذب سرمایه بیان داشت: نمونه خیلی خوب عدم جذب سرمایه در نفت؛ کشور ونزوئلا است، این کشور بزرگترین ذخایر نفت جهان را دارد ولی از نظر استخراج و پالایش نفت با مشکل مواجه است هرچند ما از نظر تکنولوژی و توان توسعه صنعت نفت و گاز از این کشور جلوتر هستیم و میزان زیادی از اقدامات را با استفاده از توان داخل می‌توانیم پیش ببریم. اما در هر صورت به سرمایه کلان و تکنولوژی روز نیاز داریم و این باید از مسیر تعامل با جهان و جذب سرمایه خارجی حل شود.
وی خاطرنشان کرد: ما چندین سال است که همواره بدنبال جذب سرمایه داخل هستیم اما تاکنون نتیجه‌ای نداشته مگر اینکه به قدری برای سرمایه‌گذار داخلی جذابیت ایجاد شده و پرمنفعت شود که ورود کند اما تاکنون قراردادها به نوعی نبوده که سود حاصله بیش از آن چیزی باشد که از سپرده‌گذاری در بانک بدست می‌آید در نتیجه سرمایه‌گذار ریسک را تحمل نمی‌کند.
این کارشناس حوزه انرژی درباره امکان جذب سرمایه از مسیر انتشار اوراق گفت: در سال‌های گذشته همواره بدنبال اجرای این رویه بوده‌ایم، اما تاکنون عایدی حاصل نشده بعبارت دیگر هرگز برای جذب ۲۰۰ میلیارد دلار و آن هم در شرایطی که نیاز به سرمایه در مدت کوتاهی ضروری است نمی‌توان روی اوراق حساب باز کرد.
وی درباره عدم سرمایه‌گذاری در حوزه گاز و تداوم ناترازی تصریح کرد: ناترازی را تاحدی می‌توان با بهینه‌سازی مصرف و اصلاح سیستم گرمایش و انتقال و پالایش حل کرد و از هدر رفت کم کنیم، علاوه بر این تولید گاز از منابع داخلی سرزمینی و خشکی نیز یک راهکار قابل اطمینان است زیرا ما مخازن غنی در کشور داریم، تکنولوژی توسعه این میادین را نیز در اختیار داریم ضمن اینکه منابع مالی زیادی نیز نیاز ندارند، بنابراین با توسعه چند حوزه گازی که بهره‌برداری نرسیده می‌توان ناترازی را تاحد زیادی رفع کرد که البته بستگی به میادین و سرعت توسعه دارد، برخی میادین در حال تولید را با اضافه کردن چاه و بکارگیری تجهیزات می‌توان به تولید رساند و از ناترازی عبور کرد.
